اتھرُو میرے سمجھ نہ پاوے
ماں میری تے جھُردی جاوے
اوھ دیاں فکراں اپنی تھائیں
جتن جتاوے لکھاں جائیں
روز سدیوے وید اوہ کامل
نت لیاوے پیر تے عامل
کدی دکھاوے ہیرے موتی
کدی جگاوے پیار دی جوتی
پیار میرے وِچ کملی ہوئی
نہ اوہ جیوندی نہ اوہ موئی
وید کولوں میں نو کوہ نساں
سوچاں عامل نوں کی دساں
ہیرے موتی میں کی جاناں
اینہاں دی میں نسل پچھاناں
ایہہ تے دواں نہ صدقہ اوہ دا
کراں میں جند اپنی دا سودا
نہ رو مائے توں کیوں جھڑیاں لائیاں
تو روؤئیں تے فطرت دوے دھائیاں
دل جھلا میرا کملا ہو ہو جاوے
کجھ نہ بولے اندروں ایہہ شرماوے
تانگھ اِس کملے اُس عشق دی لائی
جِس عشق نے فطرت ایہہ بنائی
